Patronat
Instytutu Transportu Samochodowego

O rozporządzeniu 2019/2144 informowaliśmy w publiacji zamieszczonej w aktualnościach 18 listopada 2019 r.

Rozporządzenie UE 2021/535 ustanowia przepisy dotyczące jednolitych procedur i specyfikacji technicznych w zakresie homologacji typu pojazdów kategorii M, N i O oraz niektórych układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych w odniesieniu do ich ogólnego bezpieczeństwa.
Wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (opublikowany dnia 06.04.2021 r.) a stosuje się od dnia 6 lipca 2022 r.

Rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Poniżej przytaczamy wybrane treści zawarte w przedmiotowym rozporządzeniu.

Rozporządzenie UE 2021/535 zawiera wymagania dotyczące:

• Tabliczki znamionowej

Na tabliczce znamionowej producenta należy umieścić w sposób trwały następujące informacje w podanej kolejności:
a) nazwa przedsiębiorstwa producenta;
b) numer homologacji typu całego pojazdu;
c) etap kompletacji, w przypadku drugiego i kolejnych etapów pojazdów budowanych wieloetapowo, o których mowa w pkt 4.2 załącznika IX do rozporządzenia (UE) 2018/858;
d) numer identyfikacyjny pojazdu;
e) maksymalna masa całkowita;
f) maksymalna masa całkowita zespołu;
g) maksymalne masy całkowite na każdą oś, podane w kolejności od przodu do tyłu.

W przypadku przyczepy należy podać maksymalne obciążenie pionowe na punkcie sprzęgu pojazdu.

W przypadku pojazdów kategorii N₃ , O₃ lub O₄ należy podać maksymalną masę całkowitą na grupę osi. Wpis dotyczący „Grupy osi” oznacza się literą „T”, po której następuje myślnik.
W przypadku pojazdów kategorii M₃ , N₃ , O₃ lub O₄ na tabliczce znamionowej producenta producent może również podać zamierzoną maksymalną dopuszczalną masę całkowitą do celów rejestracyjnych/eksploatacyjnych.

Podano wzory tabliczek znamionowych dla różnych typów pojazdów.

• Numeru identyfikacyjnego pojazdu (VIN)

2.1. VIN musi składać się z następujących trzech członów i cyfry kontrolnej:
(a) światowy kod identyfikujący producenta (WMI);
(b) człon opisujący pojazd (VDS);
(c) człon identyfikujący pojazd (VIS).

WMI musi składać się z kodu producenta pojazdu, który umożliwia identyfikację producenta.
Jeżeli całkowita produkcja producenta wynosi mniej niż 500 pojazdów rocznie, trzecim znakiem jest zawsze „9”. Aby zidentyfikować takich producentów, właściwy organ państwa, musi wyznaczyć też trzeci, czwarty i piąty znak VIS.

VDS musi składać się z pięciu znaków alfanumerycznych, wielkich liter alfabetu łacińskiego lub cyfr arabskich, które opisują ogólne cechy pojazdu. Jeżeli producent nie wykorzystuje co najmniej jednego z pięciu znaków, w niewykorzystane miejsca należy wstawić znaki alfanumeryczne wybrane przez producenta, aby całkowita liczba wymaganych znaków wynosiła pięć.
Na dziewiątej pozycji w VIN znajduje się cyfra kontrolna, która jest matematycznie poprawna zgodnie ze wzorem określonym w sekcji C.

VIS musi składać się z ośmiu znaków alfanumerycznych, wielkich liter alfabetu łacińskiego lub cyfr arabskich, przy czym cztery ostatnie znaki to wyłącznie cyfry.
VIS, wraz z numerami WMI i VDS, musi umożliwiać jednoznaczną identyfikację danego pojazdu. W każde niewykorzystane miejsce należy wstawić cyfrę „0”, aby całkowita liczba znaków wynosiła osiem.

Między znakami nie może występować przerwa.
Wykorzystywanie liter „I”, „O” lub „Q” jest zabronione.
Początek i koniec VIN należy oznaczyć pojedynczym symbolem wybranym przez producenta. Symbol ten nie powinien być wielką literą alfabetu łacińskiego ani cyfrą arabską.
Można odstąpić od ww. wymogu, jeżeli VIN umieszczono w jednym wierszu.
VIN nanosi się w jednym wierszu.
W przypadku gdy z przyczyn technicznych takich jak brak miejsca VIN nie może zostać naniesiony w jednym wierszu, organ krajowy może, na wniosek producenta, dopuścić naniesienie VIN w dwóch wierszach. W takich przypadkach nie można dzielić członów (WMI)(VDS)(VIS)
VIN nanosi się na podwoziu, na ramie lub na innej podobnej części poprzez wytłaczanie bądź wybijanie.
Zamiast wybijania wykorzystywane mogą być wszelkie inne techniki, co do których dowiedziono, że zapewniają taki sam poziom odporności na manipulacje przez osoby niepowołane lub na fałszerstwo.
VIN umieszcza się po prawej stronie pojazdu.
Dalej podano przykłady / wzory tabliczek znamionowych oraz scharakteryzowano cyfrę kontrolną.

Podano dokładną charakterystykę wymagń dla:

• miejsca do montowania i mocowania przednich i tylnych tablic rejestracyjnych,

• wycieraczek i spryskiwaczy szyby przedniej,

• osłony kół,

• odszraniających i odmgławiających instalacji szyby przedniej,

• urządzeń holowniczych,

• osłon przeciwrozbryzgowych kół,

• sygnalizatorów zmiany biegów,

• dostępu do pojazdu (stopnie, uchwyty),

• urządzeń cofania,

• przednich układów zabezpieczających dla pojazdów kategorii M₁ i N₁

• mas i wymiarów (wyposażenia pojazdu, osi , grupy osi, sprzęgu, zwisów, masy kierowcy, masy pojazdu gotowego do jazdy, masy maksymalnej i technicznie dopuszczalnej itd., określono maksymalne wymiary i rozkłady mas (ładunku lub pasażerów) dla wszystkich kategorii pojazdów, zwrotność, maksymalne tylne wychylenie, urządzenia aerodynamiczne.

Przykładowo dla samochodów kempingowych podano wymóg minimalnej masy użytecznej, który musi być spełniony.
Podano dodatkowe wymogi, w przypadku gdy pojazd jest zdolny do holowania przyczepy.

Równomierny rozkład masy użytecznej:
pojazd musi mieć masę pojazdu gotowego do jazdy, powiększoną o masę wyposażenia dodatkowego, masę pasażerów znajdujących się w punktach odniesienia siedzeń, masę sprzęgu (jeśli nie jest ujęta w masie pojazdu gotowego do jazdy), maksymalną dopuszczalną masę w punkcie sprzęgu oraz masę użyteczną rozłożoną równomiernie w przestrzeni ładunkowej;
Nierównomierny rozkład masy użytecznej:
pojazd musi mieć masę pojazdu gotowego do jazdy, powiększoną o masę wyposażenia dodatkowego, masę pasażerów znajdujących się w punktach odniesienia siedzeń, masę sprzęgu (jeśli nie jest ujęta w masie pojazdu gotowego do jazdy), maksymalną dopuszczalną masę w punkcie sprzęgu oraz masę użyteczną rozłożoną zgodnie ze specyfikacjami producenta.
Do tego celu producent musi podać skrajne dopuszczalne możliwe położenia środka ciężkości masy użytecznej lub nadwozia lub wyposażenia lub wyposażenia wnętrza (np.: 0,50–1,30 m przed pierwszą osią tylną);

Masa przekazana za pomocą sworznia zaczepowego (w przypadku naczepy):
Wymogi równomiernego rozkładu masy użytecznej muszą być zawsze spełnione, jeśli pojazd jest wyposażony w płaską przestrzeń ładunkową.

"masa użyteczna” oznacza różnicę między maksymalną masą całkowitą a masą pojazdu gotowego do jazdy, powiększoną o masę pasażerów i masę wyposażenia dodatkowego

• Zdolności pokonywania nachylenia przez pojazdy terenowe,

• Warunków równoważności z zawieszeniem pneumatycznym,

Aby uznać zawieszenie za równoważne zawieszeniu pneumatycznemu, musi ono spełniać następujące wymogi:
W czasie swobodnych, przejściowych, pionowych drgań o niskiej częstotliwości masy resorowanej powyżej osi napędzanej lub grupy osi napędzanych zmierzona częstotliwość i tłumienie przy zawieszeniu pod swoim maksymalnym obciążeniem musi zawierać się w granicach określonych w pkt 2.3–2.6.
Każda z osi musi być wyposażona w amortyzatory hydrauliczne. Na grupach osi amortyzatory muszą być umieszczone w taki sposób, aby zminimalizować drgania grup osi.
Średni stosunek tłumienia Dm musi wynosić powyżej 20 % tłumienia krytycznego dla danego zawieszenia w normalnym stanie przy zamontowanych i pracujących amortyzatorach hydraulicznych.
Stosunek tłumienia Dr dla zawieszenia przy zdemontowanych lub unieruchomionych wszystkich amortyzatorach hydraulicznych nie może wynosić więcej niż 50 % Dm.
Częstotliwość drgań masy resorowanej powyżej osi napędzanej lub grupy osi przy swobodnym, przejściowym, pionowym drganiu nie może przekraczać 2,0 Hz.

Podano dokładny opis procedury badawczej w tym zakresie.

• Kompatybilności materiałowej i gniazda do tankowania instalacji wodorowej,

• Specyfikacji technicznej w zakresie homologacji typu układów przechowywania skroplonego wodoru,

• Specyfikacji technicznej w zakresie homologacji typu określonych komponentów układu przechowywania skroplonego wodoru,

• Specyfikacji technicznej w zakresie homologacji typu układów paliwowych pojazdów zawierających układy przechowywania skroplonego wodoru,

• Specyfikacji technicznej dotyczącej pojazdów silnikowych w odniesieniu ich instalacji wodorowej, w tym kompatybilności materiałowej, gniazda do tankowania i identyfikacji pojazdu,

• Specyfikacji technicznej dotyczącej kompatybilności materiałowej komponentów wodorowych.